Difference between revisions of "Mei, 2010"

Latest revision as of 15:26, 26 May 2010

Het begin van de avond

De Cearn zit afgeladen vol met lunes. Zo vol dat het bijna niet opvalt dat het aantal Garou wel erg laag ligt. Slechts acht Garou blijken het gered te hebben om naar de Cearn te komen. Onder hen is Eric O'Connor, een zeer gewaarderd lid van het sept, maar al lange tijd niet meer op de Cearn gesignaleerd. Ook mijn eigen pack is met maar twee leden slecht vertegenwoordigd. Verschillende garou op de Cearn horen een stem die zegt "Release me!" Conny heeft hem ook gehoord en ik vertrouw erop dat deze kundige theurge hiermee zal weten om te gaan.

de Veluwe

Ter vervanging van Riannon, Zero en professor Dawnstalker vraag ik een bonegnawer en Sam Second-sight of ze mee willen op een belangrijke queeste naar de Veluwe om de geesten van de gesneuvelden Get of Fenris tot rust te brengen. Gelukkig zijn ze hier gevoelig voor, al wil Second-sight vooral weg van de Ceaern want hij wordt gek van de lunes. De bonegnawer gebruikt een gift om tijdelijk bij ons pack aan te haken. Een bevriende taxi chauffeur brengt ons in zeer korte tijd naar de Veluwe. Als de beste man weer vertrokken is en er geen sterveling meer te bekennen is, stappen we de Umbra op. De umbral Veluwe ziet er nog naargeestiger uit dan ik mij herinnerde van de aanval op de Cearnspirit die we in december uitvoerden. Vrijwel alles is bedekt met een dikke laag schimmel en de paar plekken die schimmelvrij zijn, laten de verrotting zien die de rest van de schimmel bedekt. Alles is doods, er lijkt niets levends meer aanwezig te zijn. En de aanwezigheid die ik wel voel is die van de doden, die gevangen lijken te zitten in hun stervensmoment. Op weg naar de Cearn komen we twee zombies tegen, die we vrij moeiteloos verslaan. Second-sight scheurt "zijn" zombie letterlijk in kleine stukjes. Mijn favourite vechtstijl van bijten in Hispo blijkt geen onverdeeld succes: het zombie been waar ik in bijt valt gelijk uit elkaar, maar laat de meest smerige smaak in mijn bek achter die ik ooit geproefd heb. Overgeven helpt gelukkig, de smaak van verrotting is niet bestand tegen maagzuur. Zodra de zombies in stukken op de grond liggen, kruipen er maden uit de grond de resten aanvallen. Ook de schimmels haasten zich om de lichamen te bedekken. De zombies lijken de restanten geweest te zijn van Garou, dus we nemen van beide zombies een stuk van het lichaam mee om het later de juiste eer te kunnen bewijzen. Sam voelt zich steeds minder op zijn gemak. Zoals zijn daden-naam al doet vermoeden is hij zeer gevoelig voor de geesten van de rusteloze doden die hier rondwaren. Uiteindelijk eist hij van ons dat wij hem terugbrengen, waarop we terugstappen naar de gewone wereld. Blijkbaar helpt dit niet veel, want Second-sight rent er in blinde paniek vandoor. Gelukkig voor onze queeste rent hij recht op de Cearn af. Op de Cearn weten we hem gelukkig iets te kalmeren. Sahid gluurt naar de umbra en stelt vast dat er op de Cearn ook drie zombies rondlopen. We kiezen gunstige posities en vormen en stappen de umbra op. Deze zombies zijn een stukje steviger dan de vorige, maar gelukkig hoeven we er maar twee te bevechten. De derde, die wat verder weg was, merkt ons blijkbaar niet op en dwaalt van de Cearn af. Ook de resten van deze twee zombies worden aangevallen door maden en schimmels en ook hier nemen we een lichaamsdeel mee om later de juiste eer te bewijzen. Bij deze twee zombies valt op, dat er ook ketenen over de resten heen kruipen. Het slopen van de zombies heeft het humeur van Second-sight niet echt verbeterd en begint schreeuwend rondjes rond de Cearn te rennen, totdat hij uiteindelijk in elkaar zakt, mompelend en af en toe verwensingen schreeuwen. Onze bonegnawer vriend gaat samen met Sahid een poging doen om de Cearn te cleansen, terwijl ik een poging ga doen om Second-sight weer aanspreekbaar te krijgen. Veel succes heb ik niet, al begrijp ik wel dat hij praat tegen de geesten waarvan ik de aanwezigheid alleen maar voel. Ik draag hem terug naar de Cearn om de groep in elke geval weer bij elkaar te hebben. Een boodschapper geest in de vorm van een duif komt aangevlogen, maar de verrotting bereikt de geest voordat hij Second-sight bereikt. Niet goed wetende wat ik er mee moet, stop ik de resten van de geest bij de stoffelijke resten van de zombies. Terwijl onze bonegnawer en Sahid aan het cleansen zijn en Second-sight zijn kwelgeesten probeert te dwingen iets zinnigs te zeggen, ga ik op zoek naar Thor. Het enige dat ik van hem kan vinden is een link naar zijn aanwezigheid vanuit het hart van de Cearn. Second-sight haalt een klein succesje bij zijn kwelgeesten. Hij krijgt ze zover dat zij hun namen in zijn vlees krassen. Helaas zijn het er zoveel, dat de namen niet leesbaar zijn. Second-sights borst en rug zijn één grote massa papiersnedes en bloed. Het enige leesbare zijn een R en een halve Get of Fenris glyph. De cleansing verloopt ook niet helemaal volgens plan. Een klein stukje is gecleansed, maar de hele Cearn is een te grote opgave. Ik stel voor om het hart van de Cearn te cleansen en daarna of de link te volgen, of Thor te summonen. Met zijn vier beginnen we aan de cleansing. Volgens de bonegnawer moeten we eerst alle rotzooi weghalen, die hier in de grond zit en vol overgave beginnen we te graven. Naast de vieze rottende zooi, zitten er scherpe ketenen in de grond, die gemeen pijn doen aan je poten. Als we dieper komen komt er een bijtende, vieze groene vloeistof bij, die opborrelt uit de grond. Alleen Second-sight gaat nog als een bezetene door. De rest kijkt elkaar aan en moet concluderen dat de corruptie die hier in de grond zit niet te cleansen is. Met wat moeite weten we Second-sight te stoppen. Door deze corruptie heen de link naar Thor volgen is een zinloze excersitie, nu is Thor summonen de enige optie. Second-sight vindt dat we Conny erbij moeten halen, voor ons vieren is dit volgens hem een te grote opgave. Sahid gaat op en neer om contact op te nemen met Conny. Ondertussen cleansen de bonegnawer en ik de resten die we verzameld hebben. We beginnen met de duif, die wonderwel schoon uit het ritueel komt en op het einde springt er een glinstering vanaf, in de richting van de hemel. Gesterkt door dit resultaat cleansen we ook de resten van de vier zombies. Hiermee blijken we vier van de kwelgeesten van Second-sight tot een zekere rust te hebben gebracht. Ze kerven, één voor één, hun namen in zijn vlees en belooft dat hij voor hen terug zal keren naar deze plaats. Sahid is ondertussen teruggekeerd en verklaart dat Conny niet beschikbaar is omdat hij diep onder de Cearn zit. Second-sight wil nu snel terugkeren naar Delft en laat de rest van het probleem voor ons. Het enige dat wij drieën nog kunnen doen is slim een aantal zombies uitschakelen en hun resten cleansen. Zeven geesten weten we hiermee tot een zekere rust te brengen. De elf geesten die we in totaal hebben geholpen scholen samen op het gecleanste stukje van de Cearn en doen hun best om de verrotting hier buiten te houden. Er zwerven nog meer zombies rond in het bos, maar die klitten om de een of andere reden bij elkaar in groepjes en die kunnen we met zijn drieën niet aan. Sahid en onze bonegnawer keren terug naar de Cearn. In mijn situatie kan ik mij daar beter even niet vertonen, dus ik blijf in de buurt van de Veluwe.

Onder de grond

Mijn mede-Garou, het is mij een waar genoegen mede te mogen delen dat de Wyrm-Caller die verantwoordelijk was voor de April-raids gevonden is en is terecht gesteld. Ik zal niets aan jullie onthouden en het verhaal delen:

Het was de nacht van 15 mei. Het enige wat te horen was waren de stemmen van duizenden Lunes die zich op onze Caern hadden gevestigd totdat (door al deze chaos heen), een stem van corruptie dwaalde over de Caern, vragend aan de leden van het Bluepelt Sept om haar vrij te laten. Met de origine van dit duistere gefluister onduidelijk worden de geesten van de Garou met raadsels gevuld; waar komt deze stem vandaan en wie is het en wellicht nog het belangrijkste van allen, wat wil het bereiken?

Met mijn interesse gepiekt besluit ik een conversatie aan te gaan met deze mysterieuze verschijning. Na een korte woordenwisseling maakt de stem van gener zijde duidelijk dat de aanwezigheid van mijn stem niet gewaardeerd wordt met de liefkozende woorden: GET OUT OF MY HEAD!!. Op advies van waarde Adren Connie werd er besloten om hier geen gehoor aan te geven en juist dieper in de stem's gedachte te kruipen, tot wij door zijn ogen konden kijken en de wortels van deze verschijning konden opzoeken.

Getroffen met visioenen van de plek waar de stem zich bevindt, val ik tot mijn knieën. Overspoeld met informatie en beelden des onheils trek ik mij terug van de Caern, om deze te ontcijferen. Toen de waanzin eenmaal bezonken was scheen er licht door de schaduw, de corruptie had haar zetel direct onder de Caern geplaatst in het tunnel-systeem van Delft. Er was dus geen tijd te verliezen om een roedel samen te stellen die deze bedreiging zou opjagen.

En deze roedel kwam er, 4 man groot en klaar voor de strijd tegen de Wyrm. Het gezelschap reisde dieper en dieper de tunnels in en met elke voorbijgaande meter werden de tunnels vuiler, corrupter en donkerder. Navigerend door het doolhof kwamen deze helden eindelijk bij hun bestemming, het Hart van de Caern. Maar niet alles was goed op deze heilige plek van Gia, er bevond zich een afgezant van de Wyrm. Gebonden aan de kern van ons Garou bestaan, roepend naar zijn kamaraden: "Ik ben de Wyrm, kom hier heen! Kom broeders! Vecht tegen Gia!".

Het hoeft natuurlijk niet verteld te worden dat deze Wyrm-Caller geen partij was voor de woede van Garou. Nadat deze verschijning verslagen werd moest het gebeid uiteraard gezuiverd worden. De troep Garou besloot hierbij niets aan twijfel over te laten en de hulp in te schakelen van de machtige water-spirit "De Vliet". De vliet verscheen in haar volle Glorie en verzwolg al het duister!.. en ahumm... bijna de dappere Garou...

En zo eindigt het verhaal van de mysterieuze "Wyrm-Caller", maar om nog meer duidelijkheid te scheppen worden de kettingen waardoor hij gebonden was onderzocht door Connie. Wellicht zit er ook een mooi verhaal aan deze objecten gebonden, die meer te weeg zal brengen over deze gebeurtenis.

Amadeus Theodorus "The Wyrm Whisperer"

Cliath - Homid - Silent Strider - Galliard Keeper of the Lands