Apache verlaat Howling Wind
Bartender spreekt:
Spirits, met hangend hoofd kom ik tot jullie, gehuld in de geuren van verlies, falen en schaamte. Twister, totem, ben jij tussen de luisterende oren? Dit verhaal gaat jou aan, want ik vertel over het vertrek van Apache uit uw pack Howling Wind, nog voor wij onze waardigheid hebben kunnen aantonen.
Vanaf het eerste moment dat ik haar geur kende, en zij de mijne, waren wij het veel oneens. Ze zegt dat ik de Weaver niet snap. Dat is waar. Ik ben een kind van de Wyld, een wolf uit de bossen, en na alle jaren tussen de mensenkinderen blijven de apparaten mij vreemd. Ik zeg dat zij de Wyld niet snapt. Ze wordt niet boos. Ze had jaren niet gejaagd zoals wolven doen. Ze luistert niet naar haar Alpha. Ze zet liever een Weaver-helm met onware beelden en geluiden op, dan dat ze haar gehuil door de bossen laat klinken. Oh, ze kan dingen doen gebeuren die ik niet kan, van alles van waarde... Maar ze vergeet wie ze is. Ik heb haar gezegd dat ze verslaafd is aan de Weaver, dat ze vergeet dat de Garou dienaren van de Wyld zijn. Maar ze wilde het niet horen.
Toen Guiding Hand en Rises Again zich terugtrokken in het Sept of the Split Sun, bleef ik achter met de ketting van het Sterkste Pack. En toen het Sept vroeg wie voorlopig voor ons pack spreekt, ben ik naar voren gestapt, en Apache sprak mij niet tegen. Ik ben de acting alpha, en ik moet voor mijn pack zorgen. En dus heb ik Apache nogmaals aangesproken op haar verslaving, en haar gezegd dat we het op moeten lossen. Ze was het niet met me eens, sprak me tegen... Pas toen ik zei dat ze me dan uit moest dagen, deed ze dat.
Toen ik haar de uitdaging wilde geven, wilde ze niet luisteren. Ze wilde andere dingen doen, en bleef eigenwijs. Ze daagde me uit op mijn plek als acting alpha, en ik heb haar gezegd dat we er om zouden vechten. En al valt er schande te spreken over dit gevecht, spreek ik liever voor haar glorie: Ze gaf in het gevecht niet op, tot het laatst, en ik heb haar klauwen gevoeld. Maar ik heb haar verslagen, en blijf acting alpha.
Dus ik gaf haar een uitdaging, om te bewijzen dat ze niet verslaafd is, maar ik wilde haar tegelijk een kans geven. Een kans voor haar als nieuwsgierige Uktena, en als eigenwijze Ragabash. Een kans die maar weinigen krijgen. Dus ik regelde voor haar dat ze één maand met een pack Red Talon mocht rennen. Een kans die maar weinig Homid krijgen, waar een Uktena haar nieuwsgierigheid kan botvieren. En dat was mijn challenge voor haar: 'Als jij een maand met de Red Talon kan rennen, dan ben jij niet verslaafd.' Haar antwoord was snel, en duidelijk. 'Dat kan ik niet.' Ze gaf zich gewonnen, gaf toe verslaafd te zijn. Ik heb haar gevraagd waarom niet, geprobeerd de nieuwsgierige aard van de Uktena naar boven te halen, geprobeerd haar over te halen de challenge toch te proberen uit te voeren, maar dit wilde ze niet.
En dus, spirits, zat ik als acting alpha met een verslaafd packlid. En wat kan ik dan anders, dan haar van die verslaving af helpen? Ik zie dat ze dingen kan met de Weaver die waarde hebben, maar ze is een kind van de Wyld, en dat mag niet verloren gaan. Ik kan haar niet naar de Weaver laten vallen zoals een spiral naar de Wyrm valt. En dus heb ik haar opgedragen om een maand naar de Red Talon te gaan, om af te kicken. Één maand, meer niet. Ze zei weer dat het niet kon. Ik heb gezegd dat het geen keuze was. Ze ging iets proberen, maar kwam snel terug... En ze weigerde. Ze sprak geen uitdaging, toonde geen woede, gaf geen andere opties... Ze weigerde. Tegen alles wat een Garou is in.
Ik heb haar gevraagd om de stem van Rises Again uit haar kleine schermkastje te laten komen, zodat hij kon horen wat ik moest doen. En ik heb hem de situatie uitgelegd, hem gezegd dat ik geen uitwegen meer zag, en dat ik dacht dat hij wist wat ik moest doen. En uit het kleine kastje kwam zijn stem, met dezelfde vragen die ik Apache had gesteld: 'Waarom kan je niet? Ben je nieuwsgierig? Wil je die geheimen niet kennen? Waarom luister je niet naar mij, hoger in rang?' Apache liep weg met het kastje. Ik heb hun gesprek niet gehoord, maar ze kwam terug, en heeft gezegd dat ze dit niet kon, dat dit niet is wie ze is, en ze is vertrokken.
Rises Again zal dit verhaal aan Guiding Hand verteld hebben, als ze nog samen zijn. Ik kan hen nu niet bereiken, ik moet hun kinfolk in Delft bewaken, en het pack vertegenwoordigen, ik kan niet weg. Maar als ik Guiding Hand weer zie zal ik hem de ketting van het sterkste pack teruggeven, en mijn keel laten zien. Ik heb gefaald, en zijn pack schade toegebracht, terwijl hij mij vertrouwde. Ik heb een kind van de Wyld laten vallen, en zij zal de Weaver omarmen en buiten ons bereik raken. Ik heb haar niet gered. Spirits, onthoud dit verhaal van mijn falen, en vertel het aan iedereen die er naar vraagt. Laat schande over mij gesproken worden, want ik heb het verdient.
