De Vrouwe van de Strijd kijkt mee

Wij, pack de Dire Wolves, hadden nog een taak te doen om onze totem in Delft echt te laten zijn. We zouden namelijk onze totem Morrigu een plek geven in Delft. Om dit te doen moesten we de aspecten van Morrigu claimen. Morrigu is de koningin van het slagveld en heeft drie aspecten Macha, Badb, en Nemain.

Crackerjack, onze theurge, zei haar wel te kunnen vinden, en zo begonnen we op een queste door de umbra heen richting de battlerealms. Duidelijk was te zien dat Touchdown hier al vaak was geweest en zich moest inhouden om niet weer de glorieuze gevechten aan te gaan die onze voorouders al hadden gestreden. Het doel was duidelijk, we moesten naar het midden van deze plek. Daar waar de strijd op het hoogtepunt is. Oorlogsvormen werden aangenomen en terwijl sommige nog bezig waren om klauwen aan te scherpen dook Touchdown naar voren. Helaas bleek dat de grootste strijd al voorbij was door de geur van dood die over het slagveld hing.

Crackerjack merkte als eerste het geluid van ravenvleugels in de verte op. En zo zagen we dat dit slagveld klaar was en dat onze vrouw de grote krijgers die hier gevochten hadden zou belonen. “Morrigu, wij zijn hier gekomen voor jou” klonk het over de vlakte. Waarna uit alle raven een mooie maar strenge vrouw naar voren stapte. “Wij, pack Dire Wolves, laten ons hier zien aan jou vrouwe van de Strijd”. Haar blik van goedkeuring viel over ons in heen, als of ze haar kampioenen zag die terug kwamen van een strijd.

Drie raven kwamen op haar schouder zitten. Allen wisten wij gelijk dat deze raven Macha, Badb, en Nemain waren. Het was tijd dat deze aspecten van de koningen hun eigen voorvechter kregen. Nog voor die gedachten uitgesproken kon worden leek het slagveld terug te gaan in de tijd. Wij stonden nu tussen de helden van weleer en zouden laten zien dat we waardig waren om haar voorvechters te zijn. Dagen, maanden en jaren leken voorbij te gaan in deze strijd. Nooit heb ik zo veel krijgers bij elkaar gezien, die met zulke passie en kunde in de strijd stonden.

En in het midden van het alle stond de Vrouwe van Strijd. Wij alleen wisten waar we heen moesten en stormde met klauwen vooruit naar het midden. Langzaam begon de wereld om ons heen langzamer te gaan en de strijd leek geen tijd meer te kennen. Bloedspetters en tanden hingen om ons heen terwijl Touchdown als eerste aankwam bij Morrigu. “IK CLAIM ASPECT BADB EN WIE HET DAAR NIET MEE EENS IS MAG MIJN KLAUWEN VOELEN” niet veel later claimde ik aspect Macha de inspiratie van strijd en claimde Crackerjack het laatste aspect Nemain.

De Vrouwe haalde uit elke Raaf een pikzwarte veer en bood deze aan. Wij als verdedigers van de aspecten namen dit aan. “Ik wil een plek in Delft, zodat ik daar mijn waakzame oog over de strijders kan laten gaan”. Er was maar één plek die ik mij kon bedenken en stelde dit voor aan Morrigu.

Langzaam zag ik de druppels bloed en tanden naar de grond vallen en begon het geschreeuw weer toe te nemen. We zouden verder strijden, tot de strijd gestreden was. Hoe lang we gevochten hebben weet ik niet, maar ik was de eerste van ons pack die zijn strijd gestreden had. Terwijl ik daar lag was ik trots dat die mijn pack was en dat ik samen met ze mocht strijden. Tap out die in lupus over een schildmuur sprong en een hoofd met helm en al van zijn romp beet. Crackerjack die met zijn knuppel speren brak. Powerplay had een soort van oerwoede in zich waarmee hij zijn klauwen door pantsers heen sloeg en Touchdown die schreeuwende door een schildmuur heen rende. Dit zijn krijgers van Gaia.

Langzaam gingen onze ogen weer open en gingen wij terug naar ons territorium om de veren naar de plek te brengen waar ze over Delft zullen uitkijken. Mocht je nu in het parkje buitenhof komen, zal je tussen alles één eilandje vinden. Een plek waar Wyld in al haar schoonheid te vinden is.

Morrigu is in Delft en kijkt mee met de krijgers van Gaia.

Geschreven door:
Milos "Eyes of Apollo" Miria, Black Fury, Metis, Fostern, Galliard van de Dire Wolves