September 2018

"Spirits, hoor mij!"

"Bewaar mijn verhaal, ook al ben ik hier nieuw en onbelangrijk, en ook al praat ik met zachte stem en zwaar hart. En zeg ieder die dit van jullie hoort, dat ze aan mijn bar welkom zijn, om het verhaal nog eens te horen, of een ander verhaal te horen.

"Ik vertel over de nacht dat ik mij bij het Sept voegde, maar dat mag vergeten worden, waar andere dingen moeten worden onthouden. Ik kwam aan, en heb verhalen verteld en gingen gehoord, geroken, gezien. Niet alles, maar wel veel. Zo veel verhalen als een mens aan een hand heeft zal ik delen, omdat die winden nog niet zijn gaan liggen, en hun geur nog in mijn neus hangt.

Een aanval en een kroon

"Vijf vingers, en de eerste is de duim. Klein, kort, maar dikker dan de rest. Oh, ik weet nog, mijn eerste dagen in de huid van de mens. Het wonder van de duim, de simpele kracht van het oprapen, draaien, weggooien... Ja, kort, maar niet te onderschatten, zoals waar ik over vertel.

"Ik was er nog maar net. De Grote Vriendelijke Reus heette mij welkom, ik groette mijn Pack, ontmoette een ander nieuw kind van wolven, en genoot van de warmte van de jonge Cearn. Maar de geur werd verpest, verstoord, en niet lang na de waarschuwing werden we aangevallen. Donkere krachten, op een sprong afstand van het heilige hart van deze plek. Oh, en het Sept heeft zijn kracht laten zien, stond op en sprong naar voren, tussen hen en de zwakke Shard. Haren stonden recht overeind, en de geur van onze woedde duwde hun viezigheid weg.

"Ja, onthoud dat; we hebben ze verslagen. En achteraf waren er boze woorden, over Ahroun die niet vooraan stonden en waarschuwingen die niet op tijd kwamen, maar we hebben ze verslagen. En de kroon die één van hen droeg hebben we overwonnen, en zoals het hoort is die prijs aan de Alpha aangeboden. Maar ik ken het verhaal van deze aanvallers niet. Ik weet niet waar ze vandaan kwamen, en of er vrienden zijn die terug zullen komen. Spirits, vertel mij, wie kan mij dit verhaal vertellen?

Het sluiten van Afrika

"Dan, de wijsvinger, waar de mensen zo graag mee naar elkaar wijzen. Ah, maar voor mij is dit de scherpste klauw, die het diepst in iemand kan boren, die raakt waar het de meeste pijn doet.

"Hij kwam, en ik erken mijn falen dat ik zijn naam niet heb gehoord, maar hij sprak over misdaden tegen kinfolk, in een bar in Afrika. Niet mijn oude bar, dat weet ik, een ander. Gevechten, en doden, aan de handen van een van ons, van een van de Blauwe Pelzen. En hij sprak dat een prijs betaald moest worden: Dat wat verloren was moet teruggegeven worden, en tot die tijd zijn wij niet welkom. Niet bij hem, en niet bij de anderen in zijn continent.

"Hoor, dan, spirits, en alle wolven die dit verhaal later horen. Afrika is gesloten voor de Blauwe Pelzen! De Grote Cearns die daar zijn, onbereikbaar voor ons allen. Mijn vorige thuis, waar ik mijn pack verloor, waar ik mijn bar verloor, waar ik mijzelf verloor, kan ik niet bereiken.

"Ah, en laat mij dan toch wijzen met die vinger, om het verhaal volledig te laten zijn. De Glasswalker 'Consequentie' is één van hen die hier schuld aan dragen. En hij heeft mij gezegd dat hij mijn huis heeft afgepakt, en dat hij mij daarom de enige plek zal geven waar hij zich thuis voelt, totdat hij het opgelost heeft. En ik draag zijn bel-apparaat, zijn weaver-plek, zijn zelfbenoemde huis. Binnen een wenteling van de fases van de maand zal het opgelost zijn.

Dode mensen in de stad

"De derde vinger, het midden, wat ingeklemd tussen het een en het ander, vaak alweer vergeten voor het gebeurt is. En een belediging, voor de mensenkinderen.

"Apache haalde ons erbij, omdat er iets aan de hand was. Een plein, volledig donker, en de warme geur van bloed en dood. Lijken, netjes op een rijtje, in een donkere hoek. Mannen met schotwapens op het dak, en iets wat we niet zagen maar er toch was. Guiding Hand en ik pakten er drie, Rises Again en Apache twee anderen. Maar die ene die we niet zien, die doet iets, en Rises Again verloor zichzelf. Slechts met moeite bedwingen we hem, brengen hem terug naar zichzelf.

"Wat loopt in de nacht, kruipt in je hoofd, houd zichzelf verborgen? Ik ben hier nog niet lang, maar de verhalen van leeches zijn overal. Maar niemand kan me vertellen waarom ze lijken van mensen netjes op een rij leggen. Waarom ze ons besluipen in het donker, maar geen wapens hebben die ons écht pijn doen. Misschien weten ze maar weinig over ons. Ik weet in ieder geval te weinig over hen.

Een Prinses speelt een spel

"De vierde vinger lijkt het minst nuttig, een gekke toevoeging, die we niet echt gebruiken. We verbazen ons erover, sommigen hangen er mooie ringen aan, anderen vergeten het totaal. Een weerspiegeling van grote delen van het leven.

"Er zijn Fae in Delft, dat is voor mij geen nieuws. Ze helpen mij, soms, en ik help hen, vaak. Maar deze kende ik niet, en ik heb geen gezicht gezien. Maar deze speelde een spel, met Kleef, omdat hij een belofte aan een Prinses is vergeten. Ze speelden met zijn zintuigen, ze lieten hem dingen ruiken die er niet zijn, en zonder zich te laten zien lachten ze om de wonderlijke situaties die er uit kwamen.

"Dit is een verhaal dat ik nog niet volledig wil vertellen, want het zal te veel voor jullie verklappen. Het spel is nog niet uitgespeeld, maar we zijn allemaal onderdeel van het spel, en het spel is het best als je het niet snapt. Dus kijk om je heen, zoek het spel, en verwonder je over de bizarre dingen die kunnen gebeuren als de Fae komen om het banale leven op te vrolijken.

Olie in het bos

"En dan de laatste, de pink, klein en zwak. Zo is dit verhaal. Ik was er bij maar weet weinig, snap minder. Een kort verhaal, maar ik denk wel belangrijk.

"Niet ver van ons vandaan, op de onbuigzame wereld van dingen, gebeurde iets. Grote ronde dingen vol met vies stinkend zwart spul werden leeggegooid in het bos rondom het meer waar wij wonen. Er waren veel schotwapens, veel geschreeuw, en midden tussen dat alles in een groot gebouw waar veel tweewielers waren, waren Fomor. Niet één of twee, maar veel. Vies, zoals Fomor zijn, en gevaarlijk, want met een aanraking drongen ze je hoofd binnen en lieten je zien wat je niet wil zien. Er is gevochten, maar er was overal mist en ik heb maar weinig gezien. Toen de Fomor verslagen waren, werd er nog steeds gevochten, maar op andere plekken, en wij zijn teruggekeerd om onze warme plek warm te houden.

"Ah, maar de aanraking van de Fomor, zelfs nu de viezigheid is verdwenen, blijft me bij. Alsof iemand mij met een grote hamer voor mijn hoofd slaat terwijl ik slaap. Alsof er een scheur is die niet wil genezen. Ja, langzaam... Nu de dagen voorbij tellen trekt het weg. Maar wat waren zij, dat ze dit met mij kunnen doen?

Als de maan haar fases verder draait...

"En zo zijn de verhalen van iedere verteld, en zullen ze onthouden worden, maar hoe veel vragen zijn gesteld? Te veel, en te weinig antwoorden. En als de maan haar fases verder draait, zullen we dan antwoorden vinden, of alleen meer vragen?

"Ik ben nieuw hier, ik weet nog weinig, maar ik onthoud veel. Wie dit hoort, en wie antwoorden heeft, kom bij mij zitten, aan mijn bar wanneer die af is, of ergens anders, en vertel me wat je weet. Ik zal het onthouden, en zal je verhaal aan anderen die bij mij komen zitten vertellen. Want aan mijn bar zijn de verhalen niet op, totdat ik op ben. En ik ben nog niet op. Misschien bijna, soms voelt het zo. Misschien is mijn tijd wel voorbij, en wacht ik slechts tot ik mijn oude pack mag volgen. Maar als dat zo is, zullen zij de verhalen die jullie me vertellen horen. Mijn pack, aan mijn bar. Want wie ben ik, zonder bar en zonder pack? Niemand.

"Ik dank jullie, spirits. En ik vraag jullie: Stuur iedereen met antwoorden naar mij, naar Bartender, Fianna Lupus Galliard Fostern, Omega van Pack Howling Wind."

Sept Journals: September 2018
Earlier journal:	Next Journal:
Augustus 2018	Oktober 2018