Jozephs afscheidt van Sherine
Het verhaal begint zoals vele verhalen beginnen. Er was een pack met jonge Garou. Ze noemde zichzelf pack al’Gaia. Pandora de alpha van de pack, Elene de beta van de pack Tom Piers de geslepen Ragabash van de pack en Tom Ketelaars de wijze theurge van de pack. Deze vier jonge garou kwamen er achter dat ze iemand miste in de pack. Iemand die al veel verhalen kende en die langer in de wereld rondliep dan zij deden. In het sept van de blauwe pelten waar deze jonge garou toe behoorde. Liep nog een Garou rond, Jozeph een wijze en strenge philodox. Elene kende deze garou al. Zij hadden al een keer rug tegen rug in een gevecht gestaan. Zij vertelde dat zij vertrouwen in deze man had. Wat al vreemd is voor een black furie. De rest van de pack was het met haar eens. Dit was een erg competente garou. Toen kwam de vraag alleen naar boven. Zou hij überhaupt wil in de pack met deze jonge garou willen? Ze besloten het te vragen. Jozeph gaf vlot antwoord. Hij vertelde dat hij vereerd was door het vertrouwen die de pack in hem had. Maar toch wenste hij zich niet bij de pack aan te sluiten. Zoals hij zei was hij getekend door gebeurtenissen in zijn leven waardoor hij een gecompliceerd persoon is geworden. Ook vertelde hij dat de pack, en vooral Elene hem deed denken aan een goede vriendin van hem die was gestorven in de strijd. En ondanks zijn belofte was hij er niet bij toen dat gebeurde. Dat speet hem nog steeds en voelde er diep bedroefd onder.
De pack begreep dit. En respecteerde zijn besluit. Toch vond de pack dat hij hulp verdiende. Zij besloten hem te helpen met het gedeelte af te sluiten van zijn goede vriendin Sherine. De pack richtte zich naar Tom Ketelaars met de vraag of hij wist hoe dit mogelijk opgelost kon worden. Hij dacht lang en diep na en kwam met een aantal oplossingen. Één daarvan leek het beste. Toch wilde de pack het zeker weten dat het een wijs besluit zou zijn. Dus dit idee legde Tom Ketelaars voor aan de wijze Uil. De Uil begreep wat ze wilde doen en dit de wijste oplossing zou zijn. Zo kwam Tom Ketelaars kwam met het plan Sherine op te roepen in een ritueel. Misschien was ze nog niet verder gegaan. En zo kon Jozeph haar vergiffenis vragen.
Zo gezegd zo gedaan. Tom Ketelaars bereidde het ritueel voor. De rest van de pack vertelde het nieuws aan Jozeph. Hij was blij met de hulp die hij ontving van ons. Zo ging de pack samen met Jozeph in ritueel.
Tom Ketelaars stopte al zijn energie erin die hij kon en met alle kracht die hij in zich had vroeg hij Sherine te komen. De pack en Jozeph die er omheen stonden gaven al hun spirituele kracht die ze hadden. Buiten de cirkel waar deze garou inzaten kwamen verschillende spritis kijken allemaal nieuwsgierig wat er gebeurde. Met de minuut werden het er steeds meer. Toen verscheen zij. Een prachtige vrouw gehuld in een doek. Zij vertelde dat Sherine verder was gegaan dat we niet getreurd moesten zijn om haar maar trots. Sherine was een dappere krijgster en is in tijdens een glorieus gevecht gestorven. Daarna verdween zij weer. Ook de spirits die waren komen kijken verdwenen een voor een. Tot dat alleen deze vijf garou over waren gebleven. Jozeph vertelde over Sherine wat voor garou ze was. Dat ze zo’n krachtige vrouw was. Toen pakte hij zijn ketting die hij om zijn nek droeg, een kleine cilindervormige hanger, en gaf deze aan Elene met de boodschap: Deze heb ik van Sherine gehad. Ik geef deze nu aan jou. Geef deze ketting aan iemand om wie jij veel geeft met heel je hart. Elene accepteerde deze ketting en draagt deze nog steeds. Jozeph besloot na het ritueel zich toch bij de pack aan te sluiten. Zo staan ze nog steeds samen en beschermen elkaar hun rug.
