Oktober 2018

Spirits... Ik wil dat de verhalen van het Sept bewaard blijven, dus ik spreek ze tot jullie. Maar deze maan... Ik weet nog maar weinig. Ik kan jullie één verhaal vertellen. Ik heb het al aan het Sept verteld. Wat er verder gebeurd is... Het is als een waas geweest voor mij.

Één maan terug werd Rises Again benaderd door een boodschapper van de vampier in de kerk. De boodschapper nodigde hem en Apache uit, om te onderhandelen. Ik wist toen nog niets van dit wezen, maar ze hebben mij er over verteld, en ze zeiden dat de uitnodiging niet afgeslagen kan worden. Ze zeiden dat hij misschien niet van de Wyrm is. Ik en Guiding Hand, wij wilden deze afspraak niet, en ik snap niet hoe zo een wezen van iets anders dan de Wyrm kan zijn. Maar als één van het pack moet gaan, dan moeten we gezamenlijk gaan. Een wolf is niets zonder zijn pack.

De oproep kwam toen het Sept bijeen was, en we moesten direct weg. Ik was bang, dat zal ik toegeven: De verhalen over de vampier, deze Nachtchirurgijn, zeggen dat hij gevaarlijk is. Gevaarlijk en berekenend en slim. Hij zou met onze geest kunnen spelen, onze keuze ontnemen. Maar een wolf gaat waar haar pack gaat, dus ik stapte met hen naar binnen. De kerk was vol met mensen, die allemaal aan het zingen waren. En dat zingen... De wolf in mij was er bang voor. Ze trok zich terug, liet mij alleen met mijn mens-zijn. En Guiding Hand voelde hetzelfde, ik zag het. Het maakte ons kwaad, het verlies van dat wat ons zo dierbaar is. Maar wij kwamen om te praten, en we duwden onze woede weg.

En aan het verre eind, voor een tafel en een beeld, stond één man, alleen. Ik verwachtte de geur van de Wyrm! Maar de geur van deze man was... Bijna saai. Als een gewoon mens, misschien iets viezer. Hij keerde zich naar ons toe, en hij sprak met Rises Again. Vraag me niet waar ze over spraken, ik weet het niet meer. Iets over een afspraak, maar ze werden het niet eens. De man was geïrriteerd, omdat Guiding Hand er was. 'Waarom breng jij dat beest mee, dat mij wil eindigen? Ik heb u vriendelijk uitgenodigd, en u beledigd mij in mijn eigen huis.' Hij bleef Guiding Hand beledigen, noemde hem van de duivel, ongecontroleerd, gevaarlijk. Hij was arrogant, onvriendelijk... Hij zal dan niet van de Wyrm zijn, maar ik zag hem daar wel als vijand. Hij lokte ons uit. Hij wilde dat we hem aanvielen. De dingen waarvan hij zag dat we boos werden, zei hij opnieuw. En toen Guiding Hand dicht bij kwam raakte de man mijn Alpha aan, en dwong hem met die aanraking op de knieën.

Spirits, geloof me als ik zeg, wij kwamen daar niet om te vechten. Maar die vreselijke man liet Guiding Hand geen keus. Deze beledigingen... Dat kan hij niet negeren. En dus deed mijn Alpha de ketting van het sterkste pack af, en stuurde het pack weg. Rises Again wilde hem daar op uitdagen, maar dit was duidelijk oorlog, en wij zijn gegaan. En achter ons viel Guiding Hand de Nachtchirurgijn aan... Tot wij die vampier hoorde roepen: 'Dood hen!'. En Guiding Hand was zichzelf niet meer. Iets zat in zijn lichaam, en het viel ons aan. Mij eerst, want ik was de sterkste die overbleef. En iedereen weet hoe sterk hij is, en hoe hij vecht... Ik ben neergegaan, door iets in het lichaam van mijn Alpha.

Toen ik weer bij kwam, werd ik door de zingende mensen de kerk uitgesleept. Ze duwden zilver in mijn mond, dwongen me het te voelen, en gooiden me op straat. Daar vond ik Rises Again, bloedend op de straatstenen, en ik heb hem genezen zo veel ik kon, zodat hij Guiding Hand kon gaan halen. Het Sept heeft ons gevonden, en ik weet niet precies wat er gebeurt is, maar ze hebben me teruggebracht naar de Cearn, en niet veel later kwamen Rises Again en Apache ook terug, met Guiding Hand... Hij was besmeurd in het bloed van de zingende mensen uit de kerk, van top tot teen. En diep in Harano.

Ik heb veel Harano gezien. Maar zo diep... Zelden. Dit is niet iets wat dit Sept, klein en zwak als het is, kan oplossen. Zeker niet met de zorg voor een jonge Shardcearn. We hebben een Moonbridge geopend, naar het Sept of the Split Sun. De Uktena daar kunnen misschien helpen. Ze boden ons dat aan, maar zeiden dat we óf bij hem konden blijven óf konden gaan, niet heen en weer konden reizen tijdens het proces. Rises Again is bij onze Alpha gebleven, en Apache en ik zijn weggegaan uit het gebouw waar zij zijn, waar grote sloten op gezet werden, zodat niets naar binnen of buiten kan.

Ik weet niet wat er in dat pand gebeurd. Ik weet niet hoe lang het zal duren. Tot die tijd ben ik Acting Alpha van Pack Howling Wind, en draag ik de ketting van het Sterkste Pack. Ik zal in Delft blijven, en mijn best doen te dragen wat we samen zouden dragen. En ik zal denken over hoe we de klootzak in de kerk kunnen pakken, want hij is mijn vijand. Iedereen die iets wil van het Pack, meer wil weten van dit verhaal, of mij kan vertellen hoe het gaat met mijn packgenoten, mag vragen naar mij, Bartender.

Sept Journals: Oktober 2018
Earlier journal:	Next Journal:
September 2018	November 2018