Triat

Er zijn zo veel verhalen over het begin, als er jaren zijn geweest sindsdien, zo heb ik ooit een Elder horen zeggen. Ik weet niet wat de waarheid is. Ik weet alleen wat ik geloof. En veel van de verhalen die ik heb gehoord lijken op deze, dus er is vast een kern van waarheid in te vinden.

Ooit! Ooit was er niets, en toen was er iets. Het kan niet anders, want alles heeft een begin. En ergens na het begin, of op het moment van het begin, of misschien wel net vóór het begin, was er Gaia. Moeder Aarde. The Emerald Mother. De Droomster. De eerste, de krachtigste, het begin van alles wat wij kennen.

Gaia maakte de Triat. Wyld, de kracht van chaos, groei, nieuwe dingen, het begin van alles wat er is. Weaver, de kracht die orde schept uit de chaos die Wyld creeert, die vorm en functie geeft, en zorgt dat dingen kunnen blijven bestaan. En Wyrm, de opruimer, de schoonmaker, die vernietiger, die alles wat gemaakt en geordend is weer terugbrengt tot niets.

In het begin was er balans. Alles doorliep de cyclus: het werd gemaakt door Wyld, geordend in bruikbare dingen door Weaver, en na een tijd weer vernietigd door Wyrm. Zaadjes vallen op de grond, groeien uit tot bomen, bomen tot bossen, tot een bosbrand komt en het bos weer plat brand, waardoor vruchtbaar land over blijft waar nieuwe bomen op kunnen groeien. Dat is hoe het moet zijn.

Geen van de drie kan alleen bestaan. Alleen Wyld zou de wereld zo ver vullen met groen, en leven, en chaos, dat er geen ruimte over bleef. Alleen Weaver zou binnen de kortste keren alles zo netjes geordend hebben, dat er niets meer te ordenen valt. En alleen Wyrm zou alles vernietigen tot er alleen nog de leegte was. De Triat werkt, omdat ze samen zijn.

Toch is de balans verstoord geraakt. Waardoor? Niemand weet het zeker. Maar ik denk dit: Weaver wil ordenen, en wil vasthouden, het wil stase en rust. En het wil vooral niet dat geordende dingen vernietigd worden door Wyrm. En dus deed Weaver het logische om te doen, om de orde te bewaren: Het probeerde Wyrm te stoppen. Maar Weaver kan niet vernietigen. Het enige wat het kon doen, was Wyrm opsluiten, inbinden, wegduwen.

Wyrm zat dus vast, en kon weinig meer. De vernietiging waar het voor gemaakt was, kon niet. En dus werd hij gek. Langzaam, of snel, ik weet het niet, maar hij werd gek. En in zijn gekte wilde hij nog maar één ding: Ongeremde vernietiging. Het einde van alles. En als we nu naar de wereld kijken, dan zien we: Wyrm is vrijgebroken, en het lijkt te krijgen wat het wil.

En onze rol daarin, dan? Ook wij zijn gecreerd door Gaia zelf, al kwamen wij pas veel later dan de Triat. Net als alle andere Fera kregen wij een taak. Wij zijn de strijders van Gaia. Wij zijn haar wapens, haar klauwen, haar wraak op alles dat haar pijn probeert te doen. Maar vroeger betekende dat iets heel anders dan nu. Vroeger was er balans, en die bewaakte wij. Wij zorgen dat de drie delen van de Triat even sterk bleven. We zorgden bijvoorbeeld dat er niet te veel mensen kwamen. Vraag het maar eens aan een Red Talon.

Nu is onze taak nog steeds het bewaken van de balans. Maar ergens onderweg is het mis gegaan, en nu vechten we om de balans terug te krijgen. En dus vechten we tegen de Wyrm, die sterker is dan de rest, die lijkt te gaan winnen. Dat is het eerste probleem dat we aan moeten pakken.

Maar we zijn niet gemaakt om te strijden tegen de Wyrm. We zijn niet gemaakt als bewakers van de Wyld. We zijn de strijders van Gaia. En één van de gevechten die we voor haar vechten is tegen de losgeslagen, gek geworden Wyrm. Om balans terug te krijgen. De Triat, zoals die hoort, zoals Gaia het bedoelt heeft.